Starszym ludziom żal jest wyrzucać. Permanentnie i notorycznie. Notują na kopertach, w których dostają korespondencję, zbierają kubeczki po pomidorkach, pokrywki, słoiczki i wszystko co może i nie może się przydać. Bo nie nauczyli się marnotrawstwa żyjąc w warunkach, które dzisiaj powszechnie uznane byłby za skrajne ubóstwo. To, co uznamy za normę, w dużej mierze zależy od punktu odniesienia, co nie oznacza… co nie oznacza, że raz użyta plastikowa butelka leżąca potem setki lat na wysypisku, powinna być czymś powszechnym.
Ale to, że gro tworzyw sztucznych jest wyrzucanych po jednokrotnym użyciu, jest niezgodne nie tylko z filozofią ludzi wychowanych w trudnych warunkach. Student Ari Jónsson z Iceland Academy of the Arts wystawił swój nietypowy projekt Reykjaviku na festiwalu dizajnu Design March 2016. Podjął próbę opracowania materiału zastępczego dla plastikowych butelek, eksperymentując z agarem wymieszanym z wodą.
Metodą prób i błędów, znajduje odpowiednie proporcje, ogrzewa mieszankę przed wlaniem do zimnej formy w kształcie butelki. Oziębia potem całość wodą i umieszcza w lodówce, utrwalając uzyskany kształt, który utrzymuje się tak długo, jak długo woda jest w butelce. Pusta butelka bardzo szybko zaczyna się rozkładać.
Nie wiem, czy ta – w zasadzie jadalna butelka – ma szanse przyjąć się na rynku, niemniej jednak projektanci coraz częściej sięgają po naturalne materiały – tu mamy tego kolejny przykład.
Zobacz również:
