Zielone Migdały

Minął już ponad rok, odkąd Vaness zaczęła pisać swój blog. Blog, w którym dzień po dniu opisywała to co robi, aby jej życie było bardziej „eko”. Zaczęło się od prostych rzeczy – rezygnacja z elektrycznego nawilżacza powietrza, wyciąganie wtyczek z gniazdek (ładowarki, modem) i odłączenia telewizji kablowej. Potem, z dnia na dzień, robiło się coraz ciekawiej. Bo kto z nas wyobraża sobie w tej chwili normalne życie np. bez lodówki?

Vanessa jest dziennikarką. Green as a Thistle (Zielona jak Oset) zaczął się niewinnie, jak to z blogami bywa. Z czasem stał się na tyle sławny, że o Vanessie zaczęły pisać gazety (również nasze). Być może z bloga powstanie nawet książka.

Podoba nam się podejście Vanessy to tematu ekologii. Nie jest pompatyczna, nie rozsiewa wizji końca świata. Nie uważa, że od razu trzeba zostać eko-radykałem. Tu oczywiście dużo zależy od tego, co pod tym pojęciem rozumiemy (jeszcze wrócimy do tego tematu). Podoba nam się podsumowanie, jakie poczyniła Vanessa po roku własnych doświadczeń i obserwowania innych. W skrócie wygląda ono tak:

1. chcąc być naprawdę „zielonym” należy nieustannie zwracać uwagę na to co się robi, używa, je i wyrzuca, dokąd i w jaki sposób się przemieszcza i co się kupuje. Każda nasza decyzja ma określone konsekwencje, również dla środowiska;
2. nie zawracaj sobie głowy tym, czy ktoś-tam jest albo nie jest „eko”. Nie zawracaj też sobie głowy tym, czy Ty sama zasługujesz na miano „eko”. Pomyśl co najbardziej Cię drażni – może np. marnowanie wody. Zacznij od jej oszczędzania i nie rób sobie wyrzutów za okazjonalne wyjście do kawiarni;
3. nie kupuj śmieci. Jak wielu rzeczy, które kupujemy naprawdę potrzebujemy? Jak wiele z nich jest tak kiepskiej jakości, że przedwcześnie trafią do kosza?

Jeśli zaś chodzi o bycie eko-radykałem… Myślę, że dla niektórych już niejedzenie mięsa albo świadoma rezygnacja z samochodu na rzecz roweru może wywołać takie skojarzenia. Dla innych dopiero No Impact Man odłączający prąd w swoim nowojorskim mieszkaniu, albo Greenpa, od 31 lat w domku w lesie (elektryczność z paneli słonecznych, woda z pompy napędzanej wiatrem…).

Na szczęście granica tolerancji wobec zachowań eko-pozytywnych stale się przesuwa. Jeszcze do niedawna wystarczyła odmowa przyjęcia plastikowej torebki na stoisku z warzywami, żeby zostać obrzuconym podejrzliwym spojrzeniem. Teraz w zasadzie za każdym razem, okazanie bawełnianej torby na zakupy wywołuje uśmiech zrozumienia i aprobaty. Pewnie każdy pod pojęciem eko-radykała widzi kogoś innego. Znacie jakichś eko-radykałów? Sami nimi jesteście (w swoich oczach, albo w oczach innych)? Napiszcie!

Zobacz również:

• Brak powiązanych tematów