Bosco Verticale jest projektem z założenia wydawać by się mogło niemożliwym do wykonania – posadzenia lasu w mieście wysoko zurbanizowanym, zanieczyszczonym, o ściśle określonych terytorialnie granicach, za to bardzo potrzebującym zwiększenia udziału powierzchni zielonych. Jeśli projekt się powiedzie, będzie bardzo budującym przykładem odbudowywania więzi miasta z naturą.
Bosco Verticale to nic innego jak dwie wieże mieszkalne – 110 i 76 metrów wysokości, budowane w centrum Mediolanu, na skraju dzielnicy Isola. Oprócz funkcji mieszkaniowych każda z nich będzie konstrukcją nośną dźwigającą 900 drzew (3, 6 lub 9 m wysokości) oraz wielu krzewów i roślin kwiatowych. Szacuje się, że obsadzony obszar będzie równy 10,000 m² lasu. Zapewne nie będzie dokładnym odpowiednikiem w sensie funkcjonalnym, bo jednak inaczej pracuje duża obsadzona powierzchnia, a inaczej poszatkowana, niemniej jednak nie umniejsza to wartości tego, na co można sobie w takich realiach pozwolić.
System przyniesie największe korzyści osobom zamieszkującym w jednej z dwóch wież tworząc mikroklimat i filtrując cząstki zanieczyszczeń, których nie brakuje w miejskim powietrzu (Mediolan należy do niechlubnej czołówki najbardziej zanieczyszczonych miast Europy). Nasadzone rośliny będą produkowały wilgoć i tlen, pochłaniały CO2, zatrzymywały cząsteczki kurzu i chroniły przed promieniowaniem oraz hałasem wnętrze budynku. Każdy apartament w budynku będzie dysponował balkonem obsadzonym drzewami, które latem będą dawały cień, a zimą nagie, bezlistne drzewa pozwolą światłu słonecznemu wnikać do pomieszczeń. Powinno to w efekcie dać, oprócz wymienionych korzyści, poprawę jakości życia w przestrzeniach mieszkalnych i oszczędność energii.
Potrzeby wodne roślin zostaną w dużym stopniu zaspokojone przez filtrowanie i ponowne wykorzystanie zużytej wody produkowanej przez budynek. Dodatkowo zamontowane systemy fotowoltaiczne, w połączeniu z przyjaznym utrzymywaniem przez roślinność wewnętrznego mikroklimatu budynku, zwiększą znacznie stopień samowystarczalności energetycznej budowanych wież. Zarządzanie i utrzymanie roślinności Bosco Verticale będzie scentralizowane, co daje spore szanse na racjonalną opiekę nad nasadzonymi roślinami, a tym samym ich przetrwanie w tych nietypowych jednak warunkach.
Miejskie środowisko nie sprzyja różnorodności biologicznej – stąd dodatkowa korzyść dla miasta. Bosco Verticale może w pewnym stopniu zrównoważyć negatywny wpływ urbanizacji na jakość przestrzeni, tworząc środowisko życia dla owadów i ptaków.
Zaskakujący jest fakt, że budowa wież ma kosztować tylko pięć procent więcej niż przeciętnego wieżowca. Oby ten mediolański precedens stał się dobrym przykładem dla miast o podobnym stopniu urbanizacji, pokazując możliwości zalesiania w granicach rozwiniętego miasta.
Za: Inhabitat i Stefano Boeri Architetti
Zobacz również:
